دلتنگی های میترا در آلمان
دلتنگی های میترا در آلمان

دلتنگی های میترا در آلمان

دلم گرفته است

پیوند

تمام بند بند وجودم بدون تو درد است


غلام یوسف ذهنم همیشه در بند است 


اگر به درد فراقم  کمی شوی یعقوب 


عزیز عشق شوم من که وقت پیوند است

قسم می‌خورم

به امشب به تقدیر من عشق تو
 
به حالی که بی من، تو داری قسم
 
به عنوان روزی که بردی منو
 
به حسی که گفتی میایی قسم
 

به دل خواهی اولین دلهره
 
به گاهی که با من نبودی قسم
 
جدا می‌شی و می‌رود خاطره
 
ولی شک نکن من به تو می‌رسم
 

نشد تا تو هستی من عاشق بشم
 
نشد قلب ما عشقو باور کنه
 
شب رفتنت آرزو می‌کنم
 
خدا وقت دوریتو کمتر کنه
 

به چشمای تو قبل هر گریه‌ای
 
قسم می‌خورم یاد تو با منه
 
قسم می‌خورم بغض این انتظار
یه روزی تو آغوشمون بشکنه

کبوتر شد و رفت

روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت
                                                             زیر باران غزلی خواند ، دلش تر شد و رفت
چه تفاوت که چه خورده است غم دل یا سم
                                                             آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد و رفت
روز میلاد  ، همان روز که عاشق شده بود
                                                             مرگ با لحظه ی میلاد برابر شد و رفت
او کسی بود که از غرق شدن می ترسید
                                                             عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت
هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد
                                                             دختری ساده که یک روز کبوتر شد و رفت

سایه جان رفتنی استیم بمانیم که چه !

سایه جان رفتنی استیم بمانیم که چه
زنده باشیم و همه روضه بخوانیم که چه
                                                      درس این زندگی از بهر ندانستن ماست
                                                      این همه درس بخوانیم و ندانیم که چه
خود رسیدیم به جان نعش عزیزی هر روز
دوش گیریم و به خاکش برسانیم که چه
                                                      آری این زهر هلاهل به تشخص هر روز
                                                      بچشیم و به عزیزان بچشانیم که چه
دور سر هلهله و هاله*ی شاهین اجل
ما به سرگیجه کبوتر بپرانیم که چه
                                                      کشتی*ای را که پی غرق شدن ساخته*اند
                                                      هی به جان کندن از این ورطه برانیم که چه
بدتر از خواستن این لطمه*ی نتوانستن
هی بخواهیم و رسیدن نتوانیم که چه
                                                      ما طلسمی که قضا بسته ندانیم شکست
                                                      کاسه و کوزه سر هم بشکانیم که چه
گر رهایی است برای همه خواهید از غرق
ورنه تنها خودی از لجه رهانیم که چه
                                                      ما که در خانه*ی ایمان خدا ننشستیم
                                                      کفر ابلیس به کرسی بنشانیم که چه
مرگ یک بار مثل دیدم و شیون یک بار
این قدر پای تعلل بکشانیم که چه
                                                      شهریارا دگران فاتحه از ما خوانند
                                                      ما همه از دگران فاتحه خوانیم که چه


"شعر استاد شهریار"


تو و من

نذر چشمان تو این دل که اگر ما باهم...
که اگر قسمت ما شد تک و تنها باهم،

زیر یک سقف به هم زل بزنیم آخرسر
خنده ای از ته دل بی غم فردا با هم

بشود حادثه ها وفق مراد من و تو
یا نباشیم و یا تا ته دنیا باهم

اگر این بار خدا خواست که خوشبختی را
بفروشد کمی ارزانتر از این تا با هم...

اگر این بار زمان روی زمین بند شود
نشناسیم از این شوق سرازپا با هم

دست تو شانه ی خوبیست که موهایم را...
لحن من ساز قشنگیست که شب ها باهم،

شب شعری به غزلخوانی ترتیب دهیم
از من و رودکی و حافظ و نیما باهم

"در ازل پرتو حسنت زتجلی دم زد
عشق پیداشدو..."این است که حالا باهم...

من برایت غزلی تازه بگویم آن وقت
جمله ای از تو:"چه خوب است که لیلا باهم

دل به دریا بزنیم آخر این قصه ولی
صدوده سال بمانیم در این جا با هم"

شاید این بار به سروقت خدا رفتم تا
تا بخواهم بنویسد تو و من را باهم
 

بگذار زمان روی زمین بند نباشد

بگذار زمان روی زمین بند نباشد
حافظ پی اعطای سمرقند نباشد

بگذارکه ابلیس دراین معرکه یک بار
مطرود  ز درگاه خداوند نباشد

بگذار گناه هوس آدم و حوّا
بر گردن آن سیب که چیدند نباشد

مجنون به بیابان زد و لیلا... ولی ای کاش
این قصه همان قصه که گفتند نباشد
 
ای کاش عذاب نرسیدن به نگاهت
آن وعده ی نادیده که دادند نباشد

یک بارتو درقصه ی پرپیچ و خم ما
آن کس که مسافر شد و دل کند نباشد

آشوب،همان حس غریبی ست که دارم
وقتی که به لب های تو لبخند نباشد

درتک تک رگهای تنم عشق تو جاریست
در تک تک رگهای تو هرچند نباشد

من می روم و هیچ مهم نیست که یک عمر...
زنجیر نگاه تو که پابند نباشد

وقتی که قرار است کنار تو نباشم
بگذار زمان روی زمین بند نباشد...

باید عبور کرد

عبور باید کرد تا افق پیداست

عبور باید کرد تا جای قدمهایت برجاست
عبور باید کرد تا خدا اینجاست
عبور باید کرد از مقابل این لبخندهای فرو خورده
از میان این منظره های چروک خورده
از اجتماع این همه قلبهای ترک خورده
باید وا گذاشت و رها کرد
این عشق های خط خطی را
این ثانیه های پاپتی را
باید عبور کرد از امواج بی کسی
باید عبور کرد...

آغوش تو

در آغوشت که جا میگیرم


عمیقتر گناه میکنم!


من این جهنم را


که هوای بهشتی دارد


با هزاران بهشت خدا


که بی تو هوای جهنم دارد


عوض نمی کنم.


برای........

بگذار از چشمت

آیه ای بر دارم

بنویسم  با عشق

سر در ایوانم

بگذار از دستت

بوسه ای بردارم

تا همیشه دستم

بوی سبزی رفاقت بدهد پیوسته

بگذار در گوشت 

شعری از فصل غریبی بسرایم که
تو باور داری

بگذار تا سرخود را  را بنهم بر شانه ت

شانه هایی که شود مامن دلتنگیها

و همانجا گاهی

آنقدر گریه کنم  با هق هق

تا بگویی بس کن

گریه  حدی دارد

سر خود بردارم  

ودر ان هنگامه...............

شوری اشک منو طعم  خوش بوسه تو  

باز    پایان   ببرد   ساعت    دلتنگی را .......

اگر تو عاشق من نباشی ..

لمسِ تن تو


شهوت است و گناه


حتی اگر خدا عقدمان را ببندد....


داغیِ لبت ، جهنم من ا...ست


حتی اگر فرشتگان سرود نیکبختی بخوانند...


هم آغوشی با تو ، هم خوابگیِ چرک آلودیست


حتی اگر خانه ی خدا خوابگاهمان باشد.....


فرزندمان، حرام نطفه ترین کودک زمین است


حتی اگر تو مریم باشی و من روح القدس


خاتون من!


حتی اگر هزار سال عاشق تو باشم،


یک بوسه


ـ یک نگاه حتی ـ حرامم باد !


اگر تو عاشق من نباشی ..



احــــمد شـــامــلو

خــداونـدا پــرســـشـی دارم

رهــا کـــن آسـمـان هـا را ، بـیـا ایـن جـا قـضـاوت کـن


بـبـیـنـم در زمـیـن یـک مــرد پـیـدا مــی کـنــی یـا نــه؟


تـو هـم مـثـل هـمـه ، امـروز و فـردا مـی کـنـی یـا نـه؟


بـنـدگـانـت را از نـنـگ آدم بـودن و بـیـهــــوده فــرسودن ، مبـــرّا می کنی یا نه ؟


... بـــرای آخــــریـن پــرســـــش


قیامت را بگو ، مـــــــــردانه ، برپا می کنی یا نه ؟


نفس

هر چیز زمانی دارد


نفس هم که باشی


دیر برسی


من رفته ام ...