دو خط موازی

حالا
هم من ، هم تو !
هر دو خوب می دانیم
این راه نه پایانی دارد ، نه وصالی
اما هنوز دوش به دوش می رانیم !

قانون خط های موازی یادت هست !؟
دو خط موازی هیچوقت به هم نمی رسند !

و سکوت می کنیم
هم من ، هم تو !

اصلا بیا
یک خط زیر قانون خط های موازی بنویسیم

دو خط موازی هیچوقت به هم نمی رسند
اما این دلیل نمی شود همدیگر را دوست نداشته باشند ...

تو تموم این سالها.

چه ساده بودم که فک می‌کردم اگه کیلو مترها از تو دور شم،همه چیز تموم می‌شه.اما این درد لعنتی،این بغض سنگین که نمیشکنه  داره دیونم میکنه.تو همه‌‌جا با من بودی تو تموم این سالها.تو آتیش زیر خاکستر بودی

ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ

ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﭼﺠﻮﺭﯼ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ ! ﻭﻗﺘﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺑﻮﺩﻡ ﺷﯿﺸﻪ ﺷﯿﺮﻡ ﺭﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺟﺪﺍﺵ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻮﺩ , ﺍﻣﺎ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ... ﺷﮑﺴﺖ . ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻫﻤﺶ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﭼﻮﻥ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﯿﻔﺘﻪ ﻭ ﺑﺸﮑﻨﻪ ! ﯾﮑﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ , ﺗﻮﺕ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﺭﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ , ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﻪ ﺷﺐ ﺗﻮﺕ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﻫﺎﻣﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﺩﻡ ﺗﻮ ﺗﺨﺖ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﻦ , ﺍﻣﺎ ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﺩﯾﺪﻡ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺗﻮﺕ ﻓﺮﻧﮕﯿﺎﻡ ﻟﻪ ﺷﺪﻥ . ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺒﺮﻡ ﺗﻮ ﺗﺨﺖ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﭼﻮﻥ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﯿﺸﻪ ! ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﺑﻌﺪﺵ ﯾﺎﺩﻣﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﻔﺖ ﺳﯿﻨﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺷﻪ , ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺗﻨﮓ ﺁﺏ ﺩﺭﺵ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﮐﻤﺪﻡ ﻗﺎﯾﻤﺶ ﮐﺮﺩﻡ , ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺩﺍﺵ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﺗﮑﻮﻥ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﻩ ! ﺍﻭﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﻮ ﮐﻤﺪﻡ ﻗﺎﯾﻤﺶ ﮐﻨﻢ ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻩ ! ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﺑﻌﺪ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﺍﯾﯿﻢ ﯾﻪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻋﺮﻭﺳﮑﯽ ﺑﺮﺍﻡ ﺧﺮﯾﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻓﺸﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺳﺮﺵ ﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪ . ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﻨﻢ ﻓﺸﺎﺭﺵ ﺑﺪﻡ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺵ ﮐﻨﺪﻩ ﻣﯿﺸﻪ ! ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻢ ﯾﻪ ﺁﺑﺮﻧﮓ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻫﻢ ﮐﻼﺳﯿﺎﻡ ﻧﺸﻮﻧﺶ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐﯿﻔﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﮐﯽ ﺍﻭﻧﻮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ . ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺸﻮﻥ ﺑﺪﻡ ﭼﻮﻥ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺍﺯﻡ ﺑﺪﺯﺩﻧﺶ ! ! ﻭﻗﺘﯽ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻬﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮﺵ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺯﻡ ﺩﻭﺭ ﻣﯿﺸﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻢ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺪﻣﺶ ! ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ , ﺩﯾﮕﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﮔﺬﺍﺷﺘﻤﺶ , ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﻧﮕﺮﻓﺘﻤﺶ ﮐﻪ ﺑﯿﻔﺘﻪ ﺑﺸﮑﻨﻪ , ﺗﻮ ﮐﻤﺪﻡ ﻗﺎﯾﻤﺶ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻤﯿﺮﻩ , ﺗﻮ ﺑﻐﻠﻢ ﻓﺸﺎﺭﺵ ﻧﺪﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺳﺮﺵ ﮐﻨﺪﻩ ﺑﺸﻪ , ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺸﻮﻧﺶ ﻧﺪﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺯﻡ ﺑﺪﺯﺩﻧﺶ , ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﺶ ﻧﺸﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺮﻩ ... ﺍﻣﺎ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﯾﺪﻡ ﺳﺮﺵ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﮔﺮﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﻮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﭼﺠﻮﺭﯼ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ. !!

من بی‌معرفت نبودم.فقط نشد بیام.امروز ۵ صبح ایست قلبی و تمام.منو ،یه عمر، تا زنده‌ام حسرت

انصاف نیست ...

انصاف نیست رفتنش با خودش باشد و فراموش کردنش با من!!

ﭼﻪ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺳﺖ ﻋﻤﺮ

ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻳﻢ ... ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻭ ﺁﺑﻤﻴﻮﻩ ﻧﺒﻮﺩ ..
ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻳﻢ ... ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﺑﺎﺑﺎﺑﺰﺭﮒ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺑﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﺍﻧﻄﻮﺭ
ﻛﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ..
ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻳﻢ ... ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ...
ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻳﻢ ... ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﭘﺸﺖ ﻫﺮﺧﻨﺪﻩ ﻣﺎﺩﺭﻫﺰﺍﺭ ﮔﺮﻳﻪ
ﺑﻮﺩ .. ﻭ ﭘﺸﺖ ﻫﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺪﺭﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻧﻬﻔﺘﻪ ...
ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻳﻢ ... ﻭ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﻙ ﻣﺸﻜﻼﺗﻤﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻳﻚ ﺷﻜﻼﺕ، ﻳﻚ ﻟﺒﺎﺱ
ﻳﺎ ﻛﻴﻒ ﺣﻞ ﻧﻴﺴﺖ ...
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺳﺘﻬﺎﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺟﺎﺩﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ، ﻭ ﻳﺎ
ﺣﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﭘﻴﺞ ﻭ ﺧﻢ ﻫﺎﻱ ﺯﻧﺪﮔﻲ ...
ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻳﻢ ... ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻳﻢ، ﺑﻠﻜﻪ
ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﺎﻫﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﻭ ﭼﻴﺰﻱ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺮﻭﻧﺪ
ﻭ ﻳﺎ ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ...
ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻳﻢ ...
ﻭﻗﺘﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮﻱ ﻣﺎﺩﺭﻋﺸﻘﺶ ﺑﻮﺩ،
ﻏﻀﺒﺶ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ ﻭﺗﻨﺒﻴﻪ ﺍﺵ ﻋﺸﻖ،،. ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻳﻢ ،، ﻭﻗﺘﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ
ﭘﺸﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺪﺭ ﺧﻤﻴﺪﮔﻲ ﻗﺎﻣﺖ ﺍﻭﺳﺖ،
ﻋﺠﻴﺐ ﺩﻧﻴﺎﻳﻲ ﺳﺖ، ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺳﺖ ﻋﻤﺮ

حسرت ....

گاهی حسرت ِ انجام ندادن کاری دردش بیشتر از انجام دادن و اشتباه کردن است، اشتباه را می توان جبران کرد حسرت اما می سوزاندت یک عمر..

چیزی ندارم بگم جز:نازنین سفر سلامت

جام جهانی‌۲۰۱۴

چقدر دیشب خوشحالی‌ کردیم ،خندیدیم.یکی‌ از دوستامو رسوندیم خونش شهر دیگه.برگشتن اتوبان رو اشتباه رفتیم تا برسیم خونه ۲ صبح بود،تا خوابم ببره ۴ صبح شد.باید از ۱۱ صبح تا ۱۱ شب کار می‌کردم.پاشدم آماده شم.یه پیام از خوهرم:واست یه خبر بد دارم.یه لحظه مامان،، انگار مغزم هنگ کرد.تلفن زنگ خورد. گفت برسم اهواز  زنگ میزنم.التماس کردم الان بگو هر چی‌ هست.خواهرم پشت خط بود.گفت ۵ صبح نازنین پسر دایی مون در اثر سکته قلبی فوت کرده.هیچ چیز قادر به کنترل اشک هام نیست.تو این سفرهم نتونستم ببیمش.سالها ندیده بودمش.قرار بود یزمانی ازدواج کنیم نشد.بده هم از ترس اینک کسی‌ حرف در نیاره.خانمش ناراحت نشه ترجیح دادم ارتباطی‌ نباشه.حالا این جا نشستم بهت زده،با دلی  شکسته،چشمانی که میباره و پشیمانی که تا ابد با من می‌مونه.اینقد  هم دورم که  حتا با جنازه‌اش هم نمیتونم وداع کنم.

چیزی ندارم بگم جز:نازنین سفر سلامت

خسته ام/

خسته ام از شما مردم/ شما که برایتان فرقی نمیکند/ هیچ چیز فرقی نمیکند/ شما که فقط نگاه میکنید/ شما که فراموش کرده اید عشق را/ شعر را/ انسان را/ شما که از آزادی فقط به میدانی راضی هستید/ از شما که بهشت را برای خود میدانید ولی از مرگ سخت میترسید/ خسته ام/ دعا میکنم/ که شاید روزی آزادانه عشق ببخشید/ عاشقانه مهر بورزید/ بی بهانه دوست بدارید/ آنقدر که پاییزی ترین روزهایتان کم از بهار نداشته باشند

به همین سادگی

هنوز این کفشو داری؟ چه جنس خوبی بهت دادم، ببین نوی نو مونده. 
....: بیخود شلوغش نکن هیچ ربطی به جنس کفش تو نداره من جایی رو ندارم برم..کسی هم که جایی نمیره کفشش نو می مونه

.

به همین سادگی

شاد بودن مرد و زن نداره.

1- اعداد بدرد نخور را به دور بریز.
این شامل سن، وزن و قد میشه.

2-فقط با دوستان خوش اخلاق معاشرت کن؛
غرغروها و بداخلاقها نابودت میکنند .

3- شروع به یادگرفتن کن.
کامپیوتر، هنر، باغبانی...
هرچیزی که دوست داری، هرکاری که اجازه نده مغزت بیکار بمونه.
"مغز بیکار کارگاه شیطانه"، و نام شیطان اینست.. آلزایمر!

4- از چیزهای کوچک و ساده لذت ببر.

5 - به جاهای نادرست نرو؛
برو به خرید،مسافرت به یه شهر و یا حتی یک کشور دیگه ...
6- بیشتر مواقع طولانی بخند.
آنقدر بخند که احتیاج به نفس تازه داشته باشی.
و اگر دوستی داری که تو رو میخندونه بیشتر وقت خودت را با او بگذرون..

7- اشک و غصه هم پیش میاد؛
یکم گریه زاری کن، یکم غصه بخور و تحمل کن 
و بعد حرکت کن...
تنها کسی که تمام عمر با تو خواهد بود،خودت هستی...
تا زنده ای زندگی کن ....

8- دور و برت رو پر کن از هرچیزی که دوست داری؛
فامیل،هدایا و یادگاریها، گل و گیاه،سرگرمیها،هرچیزی که خودت دوستش داری.
خونه تو پناهگاه توست!

9- قدر سلامتی خودتو بدون:
اگر خوبه، نگهش دار.

"جای تو"

بدترین شکل مهاجرت این نیست که  باید از نو استارت بزنی‌،از صفر... زبان یاد بگیری ,شغل پیدا کنی‌, با قوانین اون کشور  کنار بیایی  یا حتا از دلتنگی‌ و غربت رو به مرگ باشی‌. بدترین شکلش اینه که باز احساس کنی اینجا هم "جای تو" نیست. چنانکه "آنجا" هم جای تو نبود.

دنیا خودش درست شد

باﺑﺎ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ میخوند
بچش گفت ﺑﺎﺑﺎ بیا ﺑﺎﺯﯼ؟ 
ﺑﺎﺑﺎ ﮐﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ نداشت یه ﺗﯿﮑﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻮﺩﺭﻭ ﺗﯿﮑﻪ ﺗﯿﮑﻪ کردبهش گف ﻓﮑﺮﮐﻦ ﭘﺎﺯﻟﻪ ﺩﺭﺳﺘﺶ ﮐﻦ 
ﭼﻨﺪدقیقه ﺑﻌﺪ ﺑﭽﻪ ﺩﺭﺳﺘﺶ کرد, 
ﺑﺎﺑﺎ گفت ﺗﻮﮐﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﻠﺪﻧﯿﺴﺘﯽ ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭﺳتﺶ ﮐﺮﺩﯼ ؟
بچه گفت ﺍﺩﻣﺎﯼ ﭘﺸﺖ ﺻﻔﺤﻪ ﺭﻭدرست ﮐﺮﺩﻡ دنیا خودش درست شد

ﺍﮔﻪ ﺑﮕﯽ

... ﺩﻭﺗﺎ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﻣﺸﺖ ﮐﺮﺩ ﺟﻠﻮﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ

ﺍﮔﻪ ﺑﮕﯽ ﮔﻞ ﮐﺪﻭﻣﻪ ﻣﯿﻤﻮﻧم

ﭼﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ

ﺗﺮﺱِ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﺶ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻣﻮ ﻓﺮﺍﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ،

ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻧﺶ ﻣﺤﮑﻢ ﺯﺩﻡ ﭘﺸﺖ ﺩﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﻪ

ﺩﺳﺘﺸﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ... ﭘﻮﭺ ﺑﻮﺩ ، ﺍﺷﮑﻢ ﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪ ﺭﻭﻭ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻡ

ﺣﻮﺍﺳﺶ ﻧﺒﻮﺩ؛ﻭﻗﺘﯿﮑﻪ ﺑﺎﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺍﺷﮑﻤﻮ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ : ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻫﻢ ﭘﻮﭺ ﺑﻮﺩ

(ﺁﻧﮑﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﻭﺩ؛ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﯿﺮﻭﺩ )

 

ﺳﯽ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺩﺭﺩ ...

ﺳﯽ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻋﯿﺐ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﻣﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ
ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻧﺸﺪ !..
ﺻﺎﺩﻕ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻮﻑ ﮐﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺳﯽ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺩﺭﺩ
ﻭ ﻋﯿﺐ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﻣﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻧﺸﺪ ﺭﺍ
ﺑﺮ ﻣﯽﺷﻤﺎﺭﺩ .
ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭﺩ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ
ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺭﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺯﺩﺍﯾﻨﺪ،ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻪ ﻣﯽ
ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮔﻔﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﺮﺩ !..
ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ:
۱- ﺍﮐﺜﺮ ﻣﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎ ﺗﺨﯿﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ .
۲- ﺍﮐﺜﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﻠﯽ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ.
۳- ﺑﺎ ﻃﻨﺎﺏ ﻣﻔﺖ ﺣﺎﺿﺮﯾﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭ ﺑﺰﻧﯿﻢ .
۴- ﺑﻪ ﺑﺪﺑﯿﻨﯽ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺵ ﺑﯿﻨﯽ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺩﺍﺭﯾﻢ .
۵- ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻮﺍﻗﺺ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺭﻓﻊ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﯿﭻ
ﺍﻗﺪﺍﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ .
۶-ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻓﻀﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﻤﯽ
ﺩﺍﻧﻢ ﺷﺮﻡ ﺩﺍﺭﯾﻢ .
۷- ﮐﻠﻤﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﺮﯾﻢ.
۸- ﻏﺎﻟﺒﺎ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ.
۹- ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﯾﻢ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺪﻩ ﺭﺍ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ .
۱۰ - ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻧﺪﯾﺸﯽ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﯾﺰﯼ ﻋﺎﺟﺰﯾﻢ ﻭ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺩﭼﺎﺭ
ﺭﻭﺯﻣﺮﮔﯽ ﻭ ﺣﻞ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﯿﻢ.
۱۱ -ﻋﻘﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﯽ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﻮﻃﺌﻪ
ﺍﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﯾﻢ،ﻭﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺍﻥ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ
ﺩﺍﺭﯾﻢ.
۱۲ -ﺩﺍﺋﻤﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ،ﻭﻟﯽ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ
ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ .
۱۳ - ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺧﺮﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ۹۰ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ .
۱۴ - ﻏﺮﺑﯽ ﻫﺎ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﻓﯿﻠﺴﻮﻑ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ،ﻭﻟﯽ
ﻣﺎ ﺷﺎﻋﺮ ﻭ ﻓﻘﯿﻪ !
۱۵ -ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﯿﻤﯿﺎ ﮔﺮﯼ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻏﺮﺑﯽ ﻫﺎ
ﻋﻠﻢ ﺷﯿﻤﯽ ﺭﺍ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﺍﺩﻧﺪ.
۱۶ -ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺭﻣﻞ ﻭ ﺍﺳﻄﺮﻻﺏ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺸﻒ
ﺍﺣﻮﺍﻝ ﮐﻮﺍﮐﺐ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻏﺮﺑﯽ ﻫﺎ ﻋﻠﻢ ﻧﺠﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ.
۱۷ - ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﯿﻢ،ﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺣﺴﺎﺏ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﻭ ﺑﺪ ﺑﯿﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﯾﻢ،ﻭﻟﯽ
ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻋﻠﻞ ﺍﻥ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺩﺍﺯﯾﻢ .
۱۸ - ﻏﺮﺑﯽ ﻫﺎ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﺘﻌﺎﺭﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ
ﻋﻤﻮﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ،ﻭﻟﯽ ﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ
ﻫﻤﮑﺎﺭﻣﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ .
۱۹ -ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ
ﮔﺬﺍﺭﯾﻢ .
۲۰ - ﻏﺮﺑﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻌﻀﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺎ،ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ
ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ .
۲۱ -ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﮐﻮﺯﻩ ﮔﺮ ﺍﺯ ﮐﻮﺯﻩ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﺏ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ .
۲۲ -ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎ ﺻﺪﻗﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ
ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻧﺎﺑﺨﺮﺩﺍﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﻤﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ .
۲۳ - ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﻤﮑﻦ
ﺍﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺘﺨﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ .
۲۴ - ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﻣﺮﻍ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻏﺎﺯ ﺍﺳﺖ.
۲۵ -ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﭘﺬﯾﺮ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻋﯿﺐ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺪﺧﻮﺍﻩ ﻣﺎﺳﺖ .
۲۶ - ﭼﺸﻢ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ.
۲۷ -ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺯﻭﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺩﺭﺍﯾﺖ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ .
۲۸ -ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺎﯼ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﻟﻨﮕﺪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ
ﻃﺮﻑ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺭﺍ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﯿﻢ.
۲۹ -ﺩﺭ ﻏﺎﻟﺐ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺣﺴﺎﺏ
ﺑﺒﺮﻧﺪ،ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ .
۳۰ -ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺣﺠﻠﻪ ﮐﺸﺖ.
۳۱ -ﺍﮐﺜﺮﺍ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺿﺎﺑﻄﻪ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ .
۳۲ - ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺍﺳﺖ.
۳۳ -ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﭼﺎﭘﻠﻮﺱ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺑﻬﺘﺮﯼ
ﺩﺍﺭﻧﺪ .
۳۴ - ﺍﻭﻝ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﯾﻢ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﻮﻟﻪ
ﮐﺸﯽ،ﮐﺎﺑﻞ ﮐﺸﯽ ﻭ ﻏﯿﺮﻩ ﺻﺪ ﻫﺎ ﺟﺎﯼ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﯽ
ﮐﻨﯿﻢ .
۳۵ -ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻥ ﯾﮏ ﻋﺎﺩﺕ ﻋﻤﻮﻣﯽ
ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
۳۶ -ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ
ﺣﺘﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ .
۳۷ - ﺷﺎﻧﺲ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﻢ