دلتنگی های میترا در آلمان
دلم گرفته است
دلتنگی های میترا در آلمان
دلم گرفته است
دلم لک زده .. !!
دلم لک زده .. !!
برای یک عاشقانه ی آرام .. !!
که مرا بنشانی بر روی پاهایت .. !!
بگذاری گله کنم ،،
از همه این کابوسهایی ،،
که چشم ترا دور دیده اند .. !!
دلتنگی را بهانه کنم ،،
سرم را پنهان کنم ،،
در گودی گلویت .. !!
تمام ریه ام را پر کنم ،،
از عطر خوش احساست .... !!
حصار
دستانم را حصاری می کنم برایت حصاری از عشق حصاری از بوسه تا آنجا که نتوانی جهان را بی عشق من ببینی...
بار دلتنگی.....
حالا که دیگر دستم به آغوشت نمیرسد
و بوسیدنت موکول شده
به تمامی روز های نیامده....
حالا که هر چه دریا و اقیانوس را
از نقش جهان پاک کردی
مبادا غرق شوم دررویایت...
باید اسمم را
در کتاب گینس ثبت کنم
تا همه بدانند
یک نفر
با سنگین ترین بار دلتنگی روی شانه هایش
داره میمیره
پیش چشم من
تو با تمام سادگیت پیش چشم من/ زیبا ترین پدیده ی موجود عالمی/ باید برای جلب نگاه نجیب تو/ بیرون زد از حدود تمنای آدمی
میخواهی چه کار؟
دوستت دارم پریشان،شانه میخواهی چه کار؟
دام بگذاری اسیرم، دانه میخواهی چه کار؟
**********
تا ابد دور تو میگردم،بسوزان عشق کن
ای که شاعر سوختی، پروانه میخواهی چه کار؟
*********
مردم از بس شهر را گشتم یکی عاقل نبود
راستی تو این همه دیوانه میخواهی چه کار؟
*********
مثل من آواره شو از چار دیواری در آ
در دل من قصر داری،خانه میخواهی چه کار؟
**********
خورد کن ایینه را در شعر من خود را ببین
شرح این زیبایی از بیگانه میخواهی چه کار؟
**********
شرم را بگذارو یک آغوش در من گریه کن
گریه کن پس شانه ی مردانه میخواهی چه کار؟
معجزه
خدایـــــــــا از تو معجزه می خواهم
معجزه ای بزرگ در حد خــــدا بودنت
تو خود بـهـتــــر می دانی
معجزه ای که اشک شوقم را جاری کند...
نا امید نیستم فقط دلتنــــگم
تــو مــال منـی
تــو مــال منـی
خــودم کشــفـت کـردهـ ام
تــو بـا مـن می خـنـدی
بــا مـن گـریـهـ می کـنـی
درد دلــت را بـهـ مـن می گـویـی
دیـــــوانـــــهــــ !
دلـــت بـــرای مـــن تــنــگ می شــــود
ضـــربـان قـلـبـت بـا مـــن بـالا مـی رود
بــا ســــــکـوتم، بــا صـــدایــم
بــا حـضـــورم، بـــا غــیـبـتم ..
تــو مــال منـی
ایــن بــلاها را خـــودم ســرت آوردم
بـــهـ مــن می گویی دوســـتـت دارم
و دوســـت داری آن را از زبان مــــن فـقـط "مـــن" بشــنـوی
بــرای کــهـ مــی تــوانـی مـثـل بــچـهـ هــا خــودت را لـــــوس کنی،
نــازت را بـخـرد ، و بــهـ تـــو دـست نـزنـد ؟
چــهـ کســی بـا یـک کـلـمـهـ ، بــا یــک نــگـاهــ ، دلــت را می ریــزد ؟
بــعــد خــودش جــمــع می کند و ســـر جــایــش مــی گذارد ؟
چــهـ کســی احســاسـت را تـر و خشـک می کند ؟
اشــکـت را درمــی آورد ، بــعـد پــاک مــی کـنـد ؟
چــهـ کــســی پــیــش از آن کـهـ حــرفت را شـــروع کنی تا تــهـ آن را نـفــس می کشد؟
دیـــــوانـــــهــــ !
مــن زحمتت را کشــیـدهـ ام تــا بـفـهـمی هــــنـوز مــی توانی انـتـظار بکشـی
تــپـش قـلـب بگیری ، عـــاشــــق شوی
تــو حــق نداری خـــودت را از مــن و مـــن را از خــودت بگیری
تــو حــق نداری " خــودت " را از خــودت بگیری
مــن شــکایت مــی کنــم از طــرف هــر دویـمان از تـو بـه تــو
چــهـ کســی قـلـب مـــرا آب و جــارو مــی کند
دانــهــ مـی پاشد تا کـلـمـات مثل کبوتر از ســر و کول مـن بالا بروند ؟
چـهـ کسـی همـان بلاهایی که مــن سـر تـو آوردم ســر مــن آوردهـ ؟
مــن مـــال تـــــــوام دیـــــوانـــــهــــ !
زحــمتــم را کشــیــدهـ ای
کشـــفم کردهـ ای
دســــتت را بهـ مــن بدهـ
