در زندگی برای هر آدمی از یک روز ، از یک جا ، از یک نفر ، به بعد دیگـر هـیچ چیـز مثـل قبـل نیست ! نه روزها ، نه رنگ ها ، نه خیابان ها ... همـه چیز می شود ، دلتنگی ... !
خوب میدانم که یک روز. . یکی از همان روزهایی که خیلی هم دور است..! مجبورم ببوسم و بگذارم کنار…… تمام چیزهایی را که نداشتیم دستهایت را، عاشقی ات را…. همه را!…..
آدم ها همه می پندارند که زنده اند. برای آنها تنها نشانه ی حیات، بخار گرم نفس هایشان است! کسی از کسی نمی پرسد: آهای فلانی! از خانه ی دلت چه خبر؟! گرم است؟ چراغش هنوز نوری دارد ؟