آینه های دردار

آدم ها می میرند، سکته می کنند یا زیر ماشین می روند، گاهی حتی کسی عمدا از بالای صخره ای پرتشان می کند پایین.
اینها البته مهم است، ولی مهمتر همان نبودن آنهاست.
اینکه آدم بیدار بشود و ببیند که نیستش،
کنار تو خالی است.
بعد دیگر جای خالیشان می ماند، روی بالش،
حتی روی صندلی که آدم بعد از مردنشان خریده است. آن وقت است که آدم حسابی گریه اش می گیرد، بیشتر برای خودش که چرا باید این چیزها را تحمل کند.

هوشنگ گلشیری - آینه های دردار