همیشه

همیشه اتفاقی در حال رخ دادن است.
چمدان‌هایی گشوده و
چمدان‌هایی بسته می‌شوند،
با این حال
من هرگز
نه آماده‌ی رفتن و نه مهیایِ آمدن بوده‌ام.
کنار می‌روم،
گوشه می‌گیرم،
سکوت می‌کنم،
و فقط می‌بینم:
حروف، این حروفِ خسته،
برای تصدیقِ تنهاییِ آدمی زاده می‌شوند..