راست می گفتی....

آشفتگی می دانی چیست؟!
می دانی دلپریشی چه معنی می دهد؟!
می فهمی پریشانی چه حالی دارد؟!
.
.
.
عزیزم...آشفته ام، دلپریشم، پریشانم...می فهمی؟!
و تو نیستی....
می دانی از دلتنگی مریض می شوم؟!
یادت نیست؟!

حالا من هم یه چیزی گفتم...باشد، درست است....من گفتم برو....
ولی بی معرفت، تو چرا رفتی؟!
مگر نمی دانی آشفتگی یعنی چه؟!
مگر خبر نداشتی از برهم خوردن آرامشم؟
تو که از تمام بی خوابی های شبانه ام هم باخبر بودی...تو که می دانستی تب دارم، دلپریشم...

پس چه شد؟!.
زیر قولت زدی عزیزکم....
راست می گفتی....آدم بزرگ ها همه همینجورند....



#---#