و هنوز هم هست

هر که ترا می بیند
به یاد من می افتد.
حتی خودت وقتی
با آینه غریبگی میکنی
و با قاب عکست 
و با هرچه دوستت دارم که از زبان کسی می شنوی
که من نیست.

هر که مرا می خواند
در سطر آخر به تو می رسد.
به عطر ماندگارت،
به رد داغ سر انگشتانت
به هر آنچه بود و هنوز هم هست.

این همه از بزرگواری عشق است
که ترا ادامه می دهد
تا همین شب پیش رو
که خاطره مرا می بوسی
و بعد....