تو خوب باش

اَدم ...!

پس از اَفرینش اَدم...
خدا گفت به او: نازنینم... اَدم....!
با تو رازی دارم !..
اندکی پیشتر اَی...!
اَدم اَرام و نجیب... اَمد پیش ...!!


زیر چشمی به خدا می نگریست !...
محو لبخند غم آلود خدا... دلش انگار گریست...!!!
نازنینم... اَدم...!( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید...! )
یاد من باش ... که بس تنهایم...!
بغض آدم ترکید...گونه هایش لرزید... !!
به خدا گفت :
من به اندازه ی ....
من به اندازه ی گلهای بهشت .....نه ...
به اندازه عرش ..نه...! نه...!
من به اندازه ی تنهاییت... ای هستی من...! دوستدارت هستم... !!
اَدم.. کوله اش را بر داشت...
خسته و سخت... قدم بر می داشت !...
راهی ظلمت پر شور زمین ...
طفلکی... بنده غمگین... اَدم...!!!
در میان لحظه ی جانکاه... هبوط ...
زیر لبهای خدا باز شنید...
نازنینم... اَدم...!
نه به اندازه ی تنهایی من...!
نه به اندازه ی عرش...!
نه به اندازه ی گلهای بهشت !...
که به اندازه یک دانه گندم... تو فقط یادم باش...!!!
نازنینم... اَدم ...!

عَ ما

خیال خآم به خورد خودت نَده .. :د/ی ... دلدَرد میشه ها :د/ی .. عَ ما گُفتَن

چه میکنی‌؟؟

فقط تو

افسوس

چه زود رفتی‌

عجب روزگاری

ما که کاری نکردیم

زندان انفرادی

سفر چرا؟؟

چه دانی؟؟

جفتک

فرقی نمی کنه که به یه “دو پا” زیادی “جَو” بدین
یا
به یه “چهار پا” زیادی “جُو” بدین …
به هر حال از هر دوشون جفتک می خوری !!!!

برس !

ببین من بریدم به دادم برس  !

ته خط رسیدم به دادم برس  !

گذشتن از "هم"...

پدران ما هرگز جمله عاشقانه ای به مادرانمان نگفتند
شعری از نیما و سهراب برا یشان نخواندند ...
شعر کوچه را از بر نداشتند ...
پس چگونه بود تا همیشه
در کنار هم ماندند و گذشتند از آرزوهایی : ...
که ما نه به آن میرسیم و نه از آن می گذریم
حتی به بهای گذشتن از "هم"...