«دوئل»

اخم می‌کنی
و پرچم‌ها نیمه افراشته می‌شوند
در تمام میدان‌ها
بغض می‌کنی
و توفانِ کاترینا
جهان را در هم می‌کوبد
آتش می‌زنی
جنگل‌های ماری‌جوآنا را در رقصت
و بوسه‌ی تو
تفسیرِ غزل‌های حافظ است

نگاهت را از من نگیر
تا خدا را
به دوئل دعوت کنم