در میان من و تو فاصله هاست...گاه می اندیشم ...می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری...تو توانایی بخشش داری...دستهای تو توانایی آن را دارد ...که مرا زندگانی بخشد...چشم های تو به من می بخشد...شورِ عشق و مستی...و تو چون مصرعِ شعری زیبا ...سطرِ برجسته ای از زندگی من هستی...چیزی آدمیان را از یکدیگر جدا نمی کند، جز دیوار هایی که خود بین همدیگر می کشند
در میان من و تو فاصله هاست...
گاه می اندیشم ...
می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری...
تو توانایی بخشش داری...
دستهای تو توانایی آن را دارد ...
که مرا زندگانی بخشد...
چشم های تو به من می بخشد...
شورِ عشق و مستی...
و تو چون مصرعِ شعری زیبا ...
سطرِ برجسته ای از زندگی من هستی...
چیزی آدمیان را از یکدیگر جدا نمی کند، جز دیوار هایی که خود بین همدیگر می کشند