حکایت دلتنگیها

با ناتوانی دستهایم چگونه در نی لبک روزهای گرم و طولانی

حکایت دلتنگیها را ساز کنم

و با چه امیدی عبور دقیقه ها را

در ساعت زمان به نظاره بنشینم ؟!

ای تجسم عشق دلم تنگ است

اغوش توست ، تا در فضای مه گرفته

یک صبح بارانی شادمانه سر بر شانه ات گذارم

و آرامش را ، در نگاه آبی تو جستجو کنم

نسیم اجازه حضورش را با دستهای تو خواهد گرفت

در میان موهای آشفته و خیس ام ....

اینجا کنار پنجره ها باز هم پرنده ای میخواند

آهنگ پرواز را و ربنای خواهش من

در تاریک روشن یک غروب

برای آزادی دستهایم از درد

طنین یک ترانه خواهد شد....