قول بده

گیرم که اصلن

نباشی،

فکر می‌کنی

مُویی از سَرِِ عشق

کم می‌شود؟

گیرم که هیچ‌وقت

نیایی

گمان می‌کنی

تمامِ انتظارِ عشق

به تو ختم می‌شود؟

می‌توانم

قرن‌ها، عاشقت باشم

حتا اگر هیچ وقت نبینمت!

دل‌گیر نباش

قسم می‌خورم

که زیر تمامِ شعرهایم بزنم

و انکار کنم

که پشتِ تمام این شعرها تو هستی!

و هنوز  پشت پرده‌ی اشک‌هایم

تصویر توست!

ولی کیست که نداند

 پشتِ تمامِ این حرف‌ها

چشم‌هایِ تو خوابیده است.

و پشتِ تمام خواب‌های من، مرگ!

ولی قول بده

که تو پیش از مرگ می‌آیی!

نسترن وثوقی