امتدادِ بازوانـَ ت
مے شود انتهاے ِ دلدادگے
مےشود همان گوشه ی دنجـے کــ ِ راحت مے توانــجــان داد... ا
زیستنم
بیهوده نخواهد بود اگر
بتوانم قلبی را
باز دارم از شکستن...
زیستنم بیهوده نخواهد بود اگر
بتوانم زندگی ای را وارهانم از رنج..
یا التیام بخشم دردی را..
یا سینه سرخی رنجور را
بازگردانم دوباره به لانه اش...!!
دلمـــ حضور مردانــــه میخواهـــد
نه !مــردانه باشد
انــــــــقدر مردانـــه که بتوانــ تا بی نهایتِ دنیـا
دلـمـ ـ برآیـت تنگـ ـ شـدهـ ...
روحـ سردمـ ـ هـوس آغوشــ گرمتــ رآکـردهـ ـ ...!"
صـبــحـ ـ کهــ بیدآرمـ ـ کردیـ،جایــ بوســهـ اتــــ رویـ پیـشآنیـ ـ امـ بـود...!"
دآیـرهـ ایـ شـبـیهـ ـ مـهــر...
دلمـ ـ برآیتـــ تنگــ ـ شـدهـ ـ .....!"
دوستش مے دارم
چرا که مے شناسمش
به دوستے ویگانگے هنگامے که دستان مهربانش را به دست مے گیرم
تنهایے غم انگیزش را در مے یابم
و ان گاه در مے یابم که مرا دیگر از او گریزے نیست
اَگــــَر میدآنی دَر دُنیـآ کــَسی هست که بـآ دیدَنــَش
رَنگ رُخســآرَت تغیـــیر میکنــَد،
و صــِدای قــَلبـَت اَبرویــَت را
به تــآراج میبــَرد،..
مــهـم نیــست که او مـآل تــو بــآشــَد...
مــهــِم این استــ که فـــَقــَط بــــآشـَد،
زِندگیـــ کــُند،
لــِذَت ببرَد
و نــَفــَس بـــکشــَد...