حـسـرت
چـیـزی نـیـسـت کـه بـه دلـم مـانـده بـاشـد
حـسـرت
چـیـزی سـت کـه مـنِ گـذشـتـه گـریـز را
بـه گـذشـتـه زنـجـیـر مـی کـنـد
. . .
مـن بـه تـعـداد روزهـایـی کـه نـدیـده ام ات
بـودنـت را بـه شـکـلـی کـه بـهـتـر مـی بـود اگـر بـود
بـازسـازی کـرده ام
و کـاری کـرده ام
بـیـشـتـر لـبـخـنـد بـزنـی آن روزهـا
و بـه خـودم فـحـش داده ام بـارهـا
کـه "خـداحـافـظ" را
جـور دیـگـری چـرا نـگـفـتـه ام مـثـلـا آن عـصـر ؟!
و یـا
. . .
و یـا
. . .
حـسـرت
هـنـوز در اولـویـتِ مـرورِ آن خـاطـراتِ رخِ نـداده ی لـعـنـتـی سـت