،آخر تا کی

در این اقلیم غریبه ام...همه جا دیوار است...
مثل خواب،گنگم...انگار همه چی دوّار است...
دنیایم شده هرروز مُردن و ادامه دادن...
حس می کنم دیگر خدا هم سوگوار است...
همیشه از دست هم گریختیم،آخر تا کی لعنتی؟
مگر باهم بودنمان چقدر دشوار است؟؟