ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﻮﯼ ﻧﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ ،
ﺑﻮﯼ ﺣﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﺩﻟﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ...
ﺳﻔﺮﻩ ﺍﯼ ﻛﻪ ﺑﻮﯼ ﻧﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﻛﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺍﺳﺖ ،
ﺑﻮﯼ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ :
ﺑﺎ ﺳﻼﻡ ﻭ ﺁﺭﻭﺯﯼ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮ ،
ﻛﻪ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ، ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﻛﺎﺵ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺭﻭ ﺷﻮﺩ ...
ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﯾﻚ ﻭﺟﺐ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﻏﭽﻪ ،
ﯾﻚ ﺩﺭﯾﭽﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﻭﺳﻌﺘﯽ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺟﺎﯼ ﻣﺎ ﺩﻭ ﺗﻦ ...
ﮔﺰ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻫﺪ ، ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ
ﻧﻮﺑﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﻫﯿﭽﻜﺲ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺍﺯ ﺻﻤﯿﻢ ﺩﻝ ،
ﺩﺳﺖِ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺗﻜﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﻫﯿﭻ ﻛﺲ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﻧﺎﺳﺰﺍ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺭﺍﯾﮕﺎﻥ ، ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﻛﺲ ﺯ ﻓﺮﻁ ﻫﺎﯼ ﻭ ﻫﻮﯼ ﮔﺮﮒ ﻭ ﻣﯿﺶ ،
ﺩﻝ ﺑﻪ ﻫﯽ ﻫﯽ ﺷﺒﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﺟﺰ ﺩﻟﺖ ﻛﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺳﺖ ﺑﯽ ﻛﺮﺍﻥ ،
ﻛﺲ ، ﻧﺸﺎﻥ ﺯ ﺑﯽ ﻛﺮﺍﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﻋﺸﻖ ، ﻧﺎﻡ ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺳﺖ ﻭ ﻛﺲ
ﻧﺎﻡ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﺟﺰ ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،
ﻧﺎﻥ ﻭ ﮔﻞ ﺑﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ...
ﭘﺎﺳﺨﻢ ، ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ، ﻧﻪ ﺁﻥ ، ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﭘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺭﺍ ،
ﮔﺮﯾﻪ ﻫﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﻛﻨﻢ ،
ﮔﺮﯾﻪ ﺍﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ ...
ﻗﯿﺼﺮ ﺍﻣﯿﻦ ﭘﻮﺭ
ﺑﻮﯼ ﺣﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﺩﻟﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ...
ﺳﻔﺮﻩ ﺍﯼ ﻛﻪ ﺑﻮﯼ ﻧﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﻛﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺍﺳﺖ ،
ﺑﻮﯼ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ :
ﺑﺎ ﺳﻼﻡ ﻭ ﺁﺭﻭﺯﯼ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮ ،
ﻛﻪ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ، ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﻛﺎﺵ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺭﻭ ﺷﻮﺩ ...
ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﯾﻚ ﻭﺟﺐ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﻏﭽﻪ ،
ﯾﻚ ﺩﺭﯾﭽﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﻭﺳﻌﺘﯽ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺟﺎﯼ ﻣﺎ ﺩﻭ ﺗﻦ ...
ﮔﺰ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻫﺪ ، ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ
ﻧﻮﺑﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﻫﯿﭽﻜﺲ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺍﺯ ﺻﻤﯿﻢ ﺩﻝ ،
ﺩﺳﺖِ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺗﻜﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﻫﯿﭻ ﻛﺲ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﻧﺎﺳﺰﺍ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺭﺍﯾﮕﺎﻥ ، ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﻛﺲ ﺯ ﻓﺮﻁ ﻫﺎﯼ ﻭ ﻫﻮﯼ ﮔﺮﮒ ﻭ ﻣﯿﺶ ،
ﺩﻝ ﺑﻪ ﻫﯽ ﻫﯽ ﺷﺒﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﺟﺰ ﺩﻟﺖ ﻛﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺳﺖ ﺑﯽ ﻛﺮﺍﻥ ،
ﻛﺲ ، ﻧﺸﺎﻥ ﺯ ﺑﯽ ﻛﺮﺍﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﻋﺸﻖ ، ﻧﺎﻡ ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺳﺖ ﻭ ﻛﺲ
ﻧﺎﻡ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﺟﺰ ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،
ﻧﺎﻥ ﻭ ﮔﻞ ﺑﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ...
ﭘﺎﺳﺨﻢ ، ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ، ﻧﻪ ﺁﻥ ، ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ
ﭘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺭﺍ ،
ﮔﺮﯾﻪ ﻫﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ !
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﻛﻨﻢ ،
ﮔﺮﯾﻪ ﺍﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ ...
ﻗﯿﺼﺮ ﺍﻣﯿﻦ ﭘﻮﺭ
روحش شاد
" ناگهان چقدر زود دیر میشود ! "