میترسم...

من از عقرب نمى ترسم ولى از نیش میترسم ،
از آن گرگى که میپوشد لباس میش میترسم ،
از آن جشنى که اعضا تنم دارند خوشحالم ،
ولى از اختلاف مغزو دل با ریش میترسم ،
هراسم جنگ بین شعله وکبریت و هیزم نیست ،
من از سوزاندن اندیشه در آتیش میترسم ،
تنم آزاد ، اما اعتقادم سست بنیاد است ،
من از شلاق افکار تهى بر خویش میترسم ،
کلام آخر این شعر یک جمله و آخر هیچ ،
که هم از نیش و میش و ریش ، و هم از خویش میترسم .