اگر روزی

اگر روزی به سرزمین ما رسیدی، برایمان از مرگ نگو. به گورستان نرو. گورستان پایان است. نباید آغاز باشد. این بار توی دهان هیچکس نزن. وعده توخالی نده. نفت را بر سر سفره‌ها نیار. نانمان را بر سر سفره‌هایمان باقی بگذار. از آب و برق مجانی نگو. از تلاش انسانی بگو. از سازندگی و آبادانی بگو. از تعهد کور نگو. از تخصص و دانش و شعور بگو.
آی،‌ای آزادی!
اگر روزی به سرزمین ما رسیدی با شادی بیا. با شادی بیا. با چادر سیاه و تحجر و ریش نیا. با آواز و موسیقی و رنگ بیا. با تفنگ‌های بزرگ در دست کودکان کوچک نیا. با گل و بوسه و کتاب بیا. از تقوا و جنگ و شهادت نگو. از انسانیت و صلح و شهامت بگو. برایمان از زندگی بگو. از پنجره‌های باز بگو. دل‌های ما را با نسیم آشتی بده. با دوستی و عشق آشنایمان کن. ما از تو چیز زیادی نمی‌دانیم. ما فقط نامت را زمزمه کردیم.‌ ای نادیده‌ترین! ما به وسعت یک تاریخ از تو محروم مانده‌ایم.
هان ‌ای آزادی!
اگر به سرزمین ما آمدی، با آگاهی بیا. اگر به سرزمین ما آمدی، با آگاهی بیا. آخر می‌دانی، بهای قدم‌های تو بر این خاک، خون‌های خوب‌ترین فرزندان این سرزمین بوده است. بهای تو سنگین‌ترینبهای دنیاست. پس این بار با آگاهی بیا! با آگاهی بیا!