فقط یک گام
تا هجرت من از من ،
_ زمان ایستاد
از میان انگشتانم لغزیدی
آن ِمن شدی
نمی دانم ،پیامبر نگاهت بود
یا ساحری کلامت
هرچه بودی یا نبودی
ناگاه آن ِ من شدی!
خسته ام از آرزوها ، آرزوهای شعاریشوق پرواز مجازی ، بالهای استعاریلحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردنخاطرات بایگانی،زندگی های اداریآفتاب زرد و غمگین ، پله های رو به پایینسقفهای سرد و سنگین ، آسمانهای اجاریبا نگاهی سر شکسته،چشمهایی پینه بستهخسته از درهای بسته، خسته از چشم انتظاریصندلی های خمیده،میزهای صف کشیدهخنده های لب پریده ، گریه های اختیاریعصر جدول های خالی، پارک های این حوالیپرسه های بی خیالی، نیمکت های خماریرو نوشت روزها را،روی هم سنجاق کردم:شنبه های بی پناهی ، جمعه های بی قراریعاقبت پرونده ام را،با غبار آرزوهاخاک خواهد بست روزی ، باد خواهد برد باریروی میز خالی من، صفحه ی باز حوادثدر ستون تسلیتها ، نامی از ما یادگاری
غنچه از خواب پرید ، و گلی تازه به دنیا آمدخار خندید و به گل گفت : سلام و جوابی نشنیدخار رنجید ولی هیچ نگفتساعتی چند گذشت ، گل چه زیبا شده بوددست بی رحمی آمد نزدیکگل سراسیمه ز وحشت افسردلیک آن خار در آن دست خزیدو گل از مرگ رهیدصبح فردا که رسیدخار با شبنمی از خواب پریدگل صمیمانه به او گفت : سلام
مــــی گــــویــنــد ســـــاده ام،،،مـــی گـــویـــنـــد تــــو مــــرا بایــک جمـــــلـــهیـــک لبـــــخـنـــد،،،بــه بــازی میـــــگیــــریمــــــیگـــــوینــــد تـــرفنــدهـــایت، شـــیطنـــت هــــایتو دروغ هایـــت را نمــــی فهمــــم... مــــــیگویند ســــاده اماما تـــــو این را باور نکنمــــــــن فـــــقــــــط دوســـتـــــت دارم،همیـــــــــن!!!!و آنــــها ایــــن را نمـــــــیفــــهمنــــد.... .!
ایــــــن روزها ...هـــــــر نفـــس ،درد اســـت که میکشـــم !!!ای کــاش یا بـــــــــــودی ،یـــــا اصـــلا نبودی !!!ایـــــن که هســـتیو کنــــارم نیســــتی ...دیـــــــــوانه ام میکنــــــــــد
خسته ام از آرزوها ، آرزوهای شعاری
شوق پرواز مجازی ، بالهای استعاری
لحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بایگانی،زندگی های اداری
آفتاب زرد و غمگین ، پله های رو به پایین
سقفهای سرد و سنگین ، آسمانهای اجاری
با نگاهی سر شکسته،چشمهایی پینه بسته
خسته از درهای بسته، خسته از چشم انتظاری
صندلی های خمیده،میزهای صف کشیده
خنده های لب پریده ، گریه های اختیاری
عصر جدول های خالی، پارک های این حوالی
پرسه های بی خیالی، نیمکت های خماری
رو نوشت روزها را،روی هم سنجاق کردم:
شنبه های بی پناهی ، جمعه های بی قراری
عاقبت پرونده ام را،با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزی ، باد خواهد برد باری
روی میز خالی من، صفحه ی باز حوادث
در ستون تسلیتها ، نامی از ما یادگاری
غنچه از خواب پرید ، و گلی تازه به دنیا آمد
خار خندید و به گل گفت : سلام و جوابی نشنید
خار رنجید ولی هیچ نگفت
ساعتی چند گذشت ، گل چه زیبا شده بود
دست بی رحمی آمد نزدیک
گل سراسیمه ز وحشت افسرد
لیک آن خار در آن دست خزید
و گل از مرگ رهید
صبح فردا که رسید
خار با شبنمی از خواب پرید
گل صمیمانه به او گفت : سلام
مــــی گــــویــنــد ســـــاده ام،،،
مـــی گـــویـــنـــد تــــو مــــرا با
یــک جمـــــلـــه
یـــک لبـــــخـنـــد،،،
بــه بــازی میـــــگیــــری
مــــــیگـــــوینــــد تـــرفنــدهـــایت، شـــیطنـــت هــــایت
و دروغ هایـــت را نمــــی فهمــــم
... مــــــیگویند ســــاده ام
اما تـــــو این را باور نکن
مــــــــن فـــــقــــــط دوســـتـــــت دارم،
همیـــــــــن!!!!
و آنــــها ایــــن را نمـــــــیفــــهمنــــد.... .!
ایــــــن روزها ...
هـــــــر نفـــس ،
درد اســـت که میکشـــم !!!
ای کــاش یا بـــــــــــودی ،
یـــــا اصـــلا نبودی !!!
ایـــــن که هســـتی
و کنــــارم نیســــتی ...
دیـــــــــوانه ام میکنــــــــــد