ای تو

 ای تو
از کدام سوی حیات وزیدی اینچنین

که باله هایم
در مطلعی سبز
به تو پیوستند

ای انکه جز من نیستی
و در حاشیۀ دلتنگی ها
نا سازی امید را کوک می کنی

تو از کدام سوی حیات رسیدی اینچنین
که دیروز را از باغ خیالم چیدی
تا بغض و تاریکی  در به در شود
 
تا گلدان خالی از بهانه
در حریر بودنت _ لب تر کند

ای آنکه جز مهر, نیستی...