زن که باشی...

دست خودت نیست،زن که باشی...
گاهی دوست داری تکیه بدهی...

پناه ببری...

ضعیف باشی...

دست خودت نیست!

زن که باشی...

گهگاه حریصانه بو میکنی دستهایت را
شاید عطر تلخ و گس مردانه اش لا به لای انگشتانت باقی مانده باشد...
دست خودت نیست!

زن که باشی گاهی رهایش می کنی...

و پشت سرش آب می ریزی و قناعت می کنی به رویای حضورش

به این امید که او خوشبخت باشد
دست خودت نیست،

زن که باشی...همه ی دیوانگی های عالم را بلدی...!